Սեր-Մեկ բառ է,բայց այնքան ցավ է պարունակում իր մեջ:Ցավում եմ,որ էլ իրար հետ չենք,որ էլ չեմ տեսնում քո գեղեցիկ աչքերը:Ցավում եմ,որ այլևս չեմ տեսնում քո ժպիտը,ցավում եմ,որ չեմ կարողանում ցույց տալ իմ իրական զգացմունքները,ցավում եմ,որ էլ երբեք քեզ չեմ ասի`<<ԻՄ ՍԵՐ>>:Երբեք չեմ փոշմանել իմ արարքների համար,միայն մի բանի համար եմ փոշմանել,որ քեզ թողեցի հեշտությամբ հեռանաս,չփորցելով անգամ փրկել մեր սերը:Փոշմանեցի հենց առաջին վարկյանից,երբ հասկացա թե,որքան դատարկ է կյանքս առանց քեզ,ավելի ճիշտ կյանք չկա:Երևի այնքան ուժեղ չէի,որ կարողանաի քեզ կողքիս պահել,դրա համար հիմա շատ թանկ եմ վճարում:Հիշում եմ,որ չկարողացա փրկել մեր սերը,դրանից էլ ինքս ինձնից նեղացել եմ:Ամեն ինչ կտաի,որ կրկին կողքիս լինեիր ԱՐևՍ...<<ՍԻՐՈՒՄ ԵՄ ՔԵԶ>>...Երանի կարողանաիր հիմա տեսնել իմ արցունքները,երևի նոր կհավատաիր,որ չեմ ստում:Ասում են` ՊԵՏՔ Է ԿՈՐՑՆԵՍ,ՈՐ ՀԱՍԿԱՆԱՍ ԻՐԱԿԱՆ ՍԻՐՈ ԱՐԺԵՔԸ...Ցավում եմ,որ ամեն ինչ այսպես ավարտվեց... Ամեն անգամ մոտենում եմ պատուհանիս,նայում դուրս:Դուրս եմ գալիս պատշգամբ և անվերջ նայում,սպասելով,որ գուցե և գաս,բայց դու չես գալիս:Գիտե՞ս դրսում շատ ցուրտ է,բայց ես չեմ մրսում,այդ անտանելի ցուրտը չեմ զգում երբ քո մասին եմ մտածում,բայց մրսում եմ,երբ միայնակ եմ ես ինձ զգում,սակայն դու չկաս,որ գոնե խոսքերով ջերմացնես,դու չկաս,որ նորից զարմանս թե ոնց է լինում,որ անգամ տաքուկ հագնված քո գրկում դողում եմ ու մրսում,,,,,....Ես քեզ սիրում եմ...Թեկուզ աշխարհը դեմ լինի: Կողքիդ կլինեմ, թեկուզ մեզ հեռավորությունը բաժանի: Եվ միշտ սպասելու եմ, իմանալով, որ իմը չես լինի: Ճամպիդ եմ նայելու, հավատալով, որ վերադարձ կլինի: Սիրում եմ քեզ թեկուզ հիմա հեռու ենք, միյնույն է դա ոչինչ չի փոխում, ընդհակառակը էլ ավելի եմ սիրում :
