Գարնանանային տաք երեկո էր, բնությունը զարդարվել էր գեղեցիկ ծաղիկներով, կարմիր երկնքով և մեծ սիրով: Վարդանը և իր ընկերուհին՝ Ալիսան զբոսնում էին, վայելելով գարնան գեղեցիկ եղանակը, նրանք սիրում էին իրար, արդեն 1 տարի էր ընկերություն էին անում: Անցնում էին օրեր, նրանք իրար ավելի և ավելի շատ էին սիրում և ավելի շատ մտածում իրար մասին: Երբ Ալիսան գնաց քոլեջ, իմացավ, որ իրենց քոլեջում նոր աշակերտ է եկել, անունը Սաշ էր, Սաշը շատ գեղեցիկ էր, Ալիսան երբ նրան տեսավ, նրա մեջ առաջացավ կարծես թե նոր սեր: Երբ վարդանը զանգահարում էր Ալիսային, Ալիսան անջատում էր հեռախոսը, Վարդանը նրա մասին շատ էր մտածում: Ալիսան նույնպես շատ գեղեցիկ աղջիկ էր և Սաշը նրան սիրեց, անցան օրեր նրանք ընկերություն էին անում իրար հետ, երբ Վարդանը եկավ քոլեջ և իմացավ այդ մասին, նրանք իրենց ընկերնոերով Սաշին ծեծի ենթարկեցին իսկ Ալիսային փախցրեցին: Ալիսան անընդհատ լաց էր լինում: Անցան օրեր: Ալիսան արդեն 7 օր էր, փակված էր Վարդանի ընկերոջ տանը: Վարդանի ընկերը, որի անունն էր՝ Արսեն, խղճաց Ալիսային և ասաց. <<Արի ես և դու այստեղից փախչենք ուրիշ պետություն, միասին ապրենք, ես քեզ սիրում եմ>>, Ալիսան համաձայնվեց, նրանք գնացին Վրաստան: Ալիսան մտածում էր, որ ամեն ինչ լավ կլինի, բայց ամեն ինչ շատ վատ եղավ, Արսենը ամեն օր խմում էր և ձեռք բարձրացնում նրա վրա: Ալիսան ալևս չէր դիմանում այդ կյանքին, նա հասկացավ, որ սիրում է Վարդանին և վերադարձավ Հայաստան: Գնաց Վարդանի մոտ, որպեսիզի ներեղություն խնդրեր, բայց իմացավ, որ Վարդանը ամուսնացել է, նա տուն չուներ, բոլորը նրանից երես էին քաշել, նույնիսկ իր ծնողները և ամենամոտիկ ընկերուհիները, նա հիշեց Սաշային և գնաց իր տուն, Սաշան այդ ժամանակ խմած էր, նրան ներս ընդունեց, այդ ժամանակ սենյակում կար 17 տղա, Սաշի ընկերներն էին, Ալիսան որոշեց դուրս գալ, բայց բոլորը նրան բռնեցին և դրեցին մահճակալին...
Մեկ ամիս հետո, պարզվեց, որ Ալիսան երեխայի է սպասում, նա երեխա էր սպասում Սաշի ընկերներից ինչ որ մեկին, բայց Ալիսան առիթից օգտվելով գնաց Վարդանի մոտ և ասաց, թե՛ Վարդանն է իր երեխայի հայրը, Վարդանը ստիպված բաժանվեց իր կնոջից և ամուսնացավ Ալիսայի հետ: Շարունակելի
Գարնանանային տաք երեկո էր, բնությունը զարդարվել էր գեղեցիկ ծաղիկներով, կարմիր երկնքով և մեծ սիրով: Վարդանը և իր ընկերուհին՝ Ալիսան զբոսնում էին, վայելելով գարնան գեղեցիկ եղանակը, նրանք սիրում էին իրար, արդեն 1 տարի էր ընկերություն էին անում: 
