Սեր , թե՞ խաբեություն , դժվար է այս երևույթի պատասխանը հստակ տալ : Գիտե՞ք ,ինչու՞, որովհետև սերը մարդուն և՛ խաբում է  և՛ ստիպում է  սիրել , և՛ ստիպում է տանջվել : Այնքա՜ն ու այնպե՜ս տանջվել ,որ հաճախ  անգամ մտածում  գժվել ես , կործանվել , անեացել , ինքդ քեզ չես ճանաչում: Բայց սերը տանջանք է այո՛ ,  լոկ տանջանք նրանց համար ովքեր սիրում են , սիրում ու վերջում խուսափում են , խաբվում են :Կան դեպքեր ճիշտ է երբ հասկանում ես , որ քո քայլից առաջ դու ունես մտածելու իրավունք , բայց սերը  , ա՜խ այդ սերը,  այնքա՜ն  շշմեցնող շողք է քցում երեսիդ , որ անկախ քեզնից չես հասկանում  կա՞ արդյոք մի   երևույթ , որը  առանց սիրո խոչնդոտր լուծում կստանա…Կա լուծում , իսկ լուծումը կտրվի միայն այն ժամանակ երբ  հոգիդ զուրկ կմնա սիրելուց ու սիրվելուց , իսկ ի՞նչ ես կարծում հնարավոր է այդպես , ո՛չ հնարավոր չէ , ինքդ էլ չես հավատում այդպիսի հրաշքի նույնիսկ վախենում ես մտածում , երբևէ  չնկնես գերի  սիրո ու խաբեության ձեռքերում:Վախենում են բոլորը միայն դու չես , բայց հասկացիր առանց սիրո , այս կայնքը ոչինչ է , հավատա այս ցավերի միակ դեղն ու դարմանը սերն է, ինչքա՜ն էլ դժվար է հավատալ այդ չարագուշակ սիրուն , որը քեզ այդքան ցավ է պատճառել ունի նաև այդքան լավ  հատականիշ , բայց այդպես է: Ինչևէ  սերը որքան էլ  խաբի , միևնույնէ մնալու է այն քո համար լոկ սեր ,թե՛ իր վատ և թե՛ իր լավ կողմերով: