Մի՞թե
դժվար է մխրճվել մարդու հոգու մեջ ու հասկանալ նրան , այլ ոչ թե մի թույլ
սխալ արտասանված խոսքից
բարկանալ ու չհասկանալ , արդյոք ինչ կար դիմացինի մտքին : Դժվա՞ր է , թե քո
շահերը
երբեք էլ չեն փորձում խոսել դիմացինի շահերից, մի՞թե դժվար է բարի լինել,
միշտ ասել
գեղեցիկ խոսքեր , նույնիսկ դրա իմաստը երբեք համտես չեղածներին, մի՞թե
դժվար է կանգնել
վատի դեմն ու փակել ճանապարհը, մի՞թե դժվար է ,թե՞ ամեն բան քեզ այսպես էլ է
դուր գալիս,
թե՞ դժվար չէ ,ուրեմն տեղումդ մի մնա: Դու միգուցեև ցանկանաս այս բոլոր
<<Միթե
դժվար-ներն >> էլ շրջանցել ` չմտածելով , որ քեզանից հետո քո կրողն է
կրելու
ու քո սխալները հարթելու:Մի՞թե դժվար է պատժել սխալին ու մի մեծ ոճիր
գործածին, մի՞թե
դժվար է ներողություն խնդրել ու չամաչել կամ չփոշմանել, իսկ մի՞թե դժվար է
չներելը,
դժվար չէ, այս կյաքում անլուծելի ու անհասկանալի հարցեր ու բացեր չկան ,
ուղղակի մենք`
անցանկացողներս , երբեք էլ չենք փորձում ամեն բանի համար պայքար տեսնել ու
պատասխան
պահանջել: Մի՞թե դժվար է չկռվել ու խաղաղ ապրել , ես հիմա վստահ եմ ոչ ոքին
էլ դուր
չի գալիս լինել միշտ անհամերաշխ դրության մեջ, առավելևս կռիվների , ամեն
տեղ համընդհանուր
խոսքի առարկա դառնալու նշույլ , ընդամենը ցանկություն , ցանկություն է
անհրաժեշտ այս
ամենը ոչ թե ծածկելու , այլ վերացնելու անսպառ
աշխարհիս երեսից: Մի՞թե դժվար է խոսել , բայց
կամաց, հասկացնել, բայց ոչ ապտակների ու ծեծի միջոցով, մի՞թե դժվար է
անհույսներին
հույսով զինել , մի՞թե դժվար է սիրել ու չլինել դավաճան, մի՞թե , մի՞թե
դժվար է….Մի՞թե
դժվար է սովորել ու սովորել միայն ճիշտը,
մի՞թե դժվար է սպասել ,իսկ մի՞թե դժվար է չուշանալ , որ սպասողն ամեն անգամ
հարկադրաբար ժամանակի կորստին զոհ չդառնա, իսկ մի՞թե դժվար է
չաղմկել, իսկ մի՞թե դժվար է չասել ժխտում արտահայտղ խոսքեր, մի՞թե դժվար է
ունենալ
սեփականը,
որ ուրիշների հույսից կամ շվաքից կախյալ չլինես, մի՞թե դժվար է հավատալ
հրաշքների , մի՞թե դժվար է անել այն ինչը
միայն ոչ թե քեզ համար լավ կլինի, այլ բոլորի համար: Միթե դժվար է մանուկ
մնալ, բայց
հոգով , մաքուր մնալ ` ամեն ինչով, ,մի՞թե դժվար է օգնության կարիք
ունեցողին ասել
այս խոսքերը <<Ես ունեմ>> կամ <<Ես կտամ>>կամ
<<Ես կարող եմ>>:Իսկ մի՞թե դժվար է մնալ երախտապարտ ` ասելով
միայն `<<Շնորհակալ
եմ>>: Մի՞թե դժվար է մարդուն չչափել սոցիալական սանդղակով, այլ
բոլորին տեսնել
հավասար:Եթե դժվար է , ապա զու՞ր էր իմ գրած այս ամեն բանը, իսկ ես վստահ
եմ , որ դժվար
չէ և դժվար չէ ոչինչ այս կյանքում, ուղղակի այն սև տեսնողները միշտ էլ
բարդացնել գիտեն, իսկ վառ գույներով տեսնողները`
շլացնել :
սեփականը,
որ ուրիշների հույսից կամ շվաքից կախյալ չլինես, մի՞թե դժվար է հավատալ
հրաշքների , մի՞թե դժվար է անել այն ինչը
միայն ոչ թե քեզ համար լավ կլինի, այլ բոլորի համար: Միթե դժվար է մանուկ
մնալ, բայց
հոգով , մաքուր մնալ ` ամեն ինչով, ,մի՞թե դժվար է օգնության կարիք
ունեցողին ասել
այս խոսքերը <<Ես ունեմ>> կամ <<Ես կտամ>>կամ
<<Ես կարող եմ>>:Իսկ մի՞թե դժվար է մնալ երախտապարտ ` ասելով
միայն `<<Շնորհակալ
եմ>>: Մի՞թե դժվար է մարդուն չչափել սոցիալական սանդղակով, այլ
բոլորին տեսնել
հավասար:Եթե դժվար է , ապա զու՞ր էր իմ գրած այս ամեն բանը, իսկ ես վստահ
եմ , որ դժվար
չէ և դժվար չէ ոչինչ այս կյանքում, ուղղակի այն սև տեսնողները միշտ էլ
բարդացնել գիտեն, իսկ վառ գույներով տեսնողները`
շլացնել :
