 Ւ՞նչ է սերը… Երբ դու պատրաստ ես կյանքդ տալ նրա համար, դա՞ է սերը… Երբ դու մոռացության ես մատնում անցյալդ, ապրում ես վաղվա օրով, ապրում ես միայն ու միայն նրա համար, դա՞ է սերը… Երբ դու դառնում ես անտարբեր բոլորի հանդեպ, բոլորի՝ բացի նրանից, դա՞ է սերը… Երբ դու պատրաստ ես անել ամեն հնարավորն ու անհնարինը նրան երջանիկ տեսնելու համար, դա՞ է սերը… Ես մտածում էի, որ այո, բայց՝ ոչ։ Նրանք սիրում էին իրար խենթի պես, պատրաստ էին միմյանց համար կյանք տալ, ապրում էին իրար համար, նրանց համար չկար էլ ոչ մեկ, բացի իրենց սիրելիից, նրանք հավատում ու վստահում էին միմյանց, ամեն ինչ պատմում էին իրար ու խորհուրդներ տալիս մեկը մյուսին, նրանք սիրում էին… Սիրում էին… Մի՞ թե սերը կարող է այսքան դաժան լինել, այսքան ցավ պատճառել… Փաստորեն կարող է…
Գարնանային գեղեցիկ օր էր, տղան եկել էր սիրած էակի հետ հերթական հանդիպմանը, նա կարմիր վարդեր էր բերել սիրելիի համար։ Աղջիկը շատ էր սիրում կարմիր վարդեր և տղան դա գիտեր։ Նրանք հանդիպեցին, ամբողջ օրը միասին էին, քայլում էին, երազում իրենց ապագայի մասին, թվում էր թե ամեն ինչ հիանալի էր, նրանք երջանիկ էին։ Բայց… բայց ճակատագրից չես կարող փախչել։ Տղան հարցրեց աղջկան. «սերս ճակատագրի դեմ անզոր ենք, եթե ստացվի այնպես, որ վթարի ենթարկվեմ ու չկարողանամ քայլել, դու կշարունակե՞ս կողքիս մնալ»։ Աղջիկը այլայլված դեմքով նայում էր տղային և չէր հասկանում ինչու՞ է նա այդպիսի հարց տալիս։ Նա շփոթված ասաց. «այո, իհարկե, դա ի՞նչ հարց է, որ տալիս ես, խնդրում եմ քեզ այլևս այդպիսի հարցեր չտաս, մենք միշտ միասին ենք լինելու ինչ էլ որ լինի»։ Տղան գրկեց նրան և ջջնջաց նրա ականջին. «սիրում եմ քեզ արևս»։ Երեկոյան, երբ իրար հրաժեշտ տալու ժամանակն էր, նրանք հրաժեշտի համբույր տվեցին և աղջիկը նստեց մեքենան՝ տղայի մոտ մոռանալով կարմիր վարդերը։ Տղան վազեց մեքենայի ետևից, բայց չհասավ, նա կանգ առավ և հանկարծ…
Վարդերի կարմիր թերթիկները՝ խառնված կարմիր արյան հետ, թափված էին գետնին։ Փողոցի տարբեր կողմերից այդտեղ էին վազում վախեցած մարդիկ։ Ահավոր տեսարան էր։ Շուտով եկավ շտապ օգնության մեքենան և տարավ տուժածին։ Հիվանդանոցում երկար ժամանակ վիրահատություն էր ընթանում, նրանք կարողացան փրկել տղայի կյանքը, բայց… Այս բայցերը, ինչպես հանգիստ չեն թողնում այս բայցերը։ Տղան, թեկուզ և ողջ էր, չէր կարող քայլել։
|
