Մի մութ ու մռայլ երազկոտ գիշեր: Դրսում ամեն ինչ միայնակ է թվում ինձ : Մթնած է , մթնած է նաև հոգիս : Զգում եմ ինձ մի հետևող շշուկի ձայն , ստվերոտ , բայց աղոտ պատկերներ եմ նշմարում : Բայց և՛ ես , և՛ ստվերը վախենում ենք հանդիպելուց: Զգում եմ քո սառը, բայց միևնույն ժամանակ լուսավոր ներկայությունը, ստվե՛ր: Դու ընդամենը ձուլվել ես մի ծառի տերևի` շշնջալով քամու մի անուշ տարերգ: Ինչքան դժվար է զգալ մութ գիշերում մի մութ ու մռայլ ստվերի ներկայությունը  և չկարողանալ ոչինչ նրանից նշմարել: Մ՞իթե չես խղճում ինձ դու անգութ աչքերով անծանոթուհի, մի՞թե չես ուզում , որ տեսնեմ քեզ: Զգում եմ քամին , այն այնքան մեղմ է , կարծես հոգուցս փչի ու դիպչի քո դեմքին: Նայում եմ ու նայում , չկաս , տեսնում եմ քեզ , բայց այդքան անգութ մի եղիր: Քո աչքերը կարծես մի լուսավոր շղարշ լինեն այս դառը մթության մեջ: Դու նման ես մի առկայծող լույսի, ով դարձել է անգութ գիշերվա անմեղ հերոսուհին ու գերուհին: Էլ չեմ դիամանում, այս տանջող ու աներևույթ վիճակն անտանելի է: Ուզում եմ գոռալ…. -Ո՞վ ես դու , անգութ, գեթ մեկ անգամ ես տեսնեմ , որ չմնաս լոկ մի երազ այն էլ աներազ իմ հոգում: Մի՞թե դժվար է ինձ հասկանալը , մի՞թե վատն եմ այդքան , մի՞թե… Դու ադպես էլ դարձար իմ աղջամուղջ թվացող երազների անգութ աչքերով անծանոթուհին: Ու անձայն հեռացար….
-Տղաս, Նարեկ վեր կաց , դասից ուշանում ես , միթե չես լսել զարթուցիչի ձայնը: Դե արագ հագնվիր ուշանում ես: Արդեն դպրոցում: - -Երեխաներ , այսօր ցանկանում եմ , որ դուք գրեք ստեղծագործական , ռոմանտիկ կամ ձեր հոգուց բխող շարադրություն, ինքներդ ընտրեք վերնագիր և շարադրեք: Նարեկը վերցրեց տետրն ու գրեց վերնագիրը . <<Անգութ աչքերով անծանոթուհին>>: Ու այդպես էլ հուզված` առանց որևէ շարունակության վերադարձրեց ուսուցչուհուն:
|
