Գարուն է, թռչյունները`երամներով ճախրում են երկնքում:
Այգիները լցվել են գարնանային շնչով, Անահիտը զբոսնում է իսկ շուրջը
հոտավետ ծաղիկներ են: Ալեքսանդրը որ մոտ 1 տարի է սիրում էր աղջկան որոշել
էր հենց այտ որը ասել իր զգացմունքների մասին: Մի գեղեցիկ ծաղկեփունջ ձերքին մոտեցավ աղջկան: Անահիտը շփոթվեց, բոլորովին չեր սպասում: Դուք ով եք: Ալեքսանդր: Ինչ?: Անունս Ալեքսանդր է և ես քեզ սիրում եմ: Աղջիկը ավելի շփոթվեց դողում էր աշնան տերևի նման: Հնարավոր չի: Իսկ ինչու: Դուք ինձ չեք ճանաչում իմ մասին ոչինչ չգիտեք: Ճանաչում եմ, գիտեմ, ամեն ինչ գիտեմ: Որտեղից? 1տարի է հետևում եմ քեզ: հնարաոր չի ես կնկատեյի: հնարաոր է: և ծաղիկները տվեց Անահիտին: Ամեն կիրակի նույն ժամին նույն այգում հանդիպում էին: Անահիտ սիրելիս ես գնում եմ: Ինչ ուր ես գնում Շատ հեռու:
Կգաս ինձ հետ? Ուր? Արդեն ասացի շատ հեռու: իհարկե կգամ: Գարնան շունչը միացրեց նրանց Գարունը իր հետ սեր է բերում:
