Բլոգ

Name: miayn MTACIR
Item: miayn MTACIR
Author: hovo

Գլխավոր էջ » » miayn MTACIR

15:21

miayn MTACIR

Կյանքում գալիս է մի պահ , երբ դու չես ուզում տեսնել, լսել, զգալ, հասկանալ, միայն մի բան ես ցանկանում ՝անզգայի նման գամվել մահճակալին ու խեղդվել արցունքներիդ ծովում: Մեզ թվում է, թե մեր արցունքները կօգնեն մեզ, բայց ավաղ դա այդպես չէ, դրանք մեզ ստիպում են վերապրել արդեն անցածը: Այդ դժվարին պահերին նույնիսկ մեր ամենամտերիմ ընկերուհին մեզ խորթ է թվում, նրա ամեն մի ասածը՝ կեղծիք: Եվ մենք սկսում ենք հաշվել րոպեները , որպեսզի ազատվենք նրանից և վազենք դեպի մենակության անդունդը: Փորձում ենք ամեն կերպ մոռանալ ամեն ինչ, թողնել և փախչել, բայց...: Բայց ու՞ր գնաս: Ու՞մ դիմես, որ օգնի քեզ: Ցավոք չես գտնում ոչ ոքի, դու մենակ ես քո հույզերի հետ: Բայց հավատա, կգա այն ժամանակը, երբ դու կլինես այն կյանքով լեցուն աղջնակը, որ չգիտեր ինչի համար են արցունքները: Եվ իսկապես, ինչի համար են արցունքները, եթե կա ժպիտը: Փորձիր ժպտալ, ապացուցիր բոլորին, որ դու ուժեղ ես, որ քեզ ոչինչ չի կարող կոտրել: Փորձիր գտնել քո երջանկությունը, բայց այս անգամ խորը դատելով, որպեսզի այդ հմայիչ ժպիտը երբեք չանհետանա քո գեղեցիկ դեմքից: Մտածիր, հիշիր, բայց առանց արցունքների, որովհետև երջանիկ օրեր քո կյանքում դեռ շատ կլինեն: Ժամանակի ընթացքում վատ հիշողություններին փոխարինում են լավ մարդիկ և իրադարձություններ: Եվ բացի դա, տվյալ իրադարձությանը նայելիս, սկսում ես հասկանալ, որ դա այնքան էլ ցավալի չէ, ինչպես թվացել է նախկինում: